Ο Αρης Καβατζίκης ήταν καλεσμένος στο Buongiorno.
Ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής μίλησε για την ζωή του.
«Μεγάλωσα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας γιατί ο μπαμπάς μου ήταν διοικητής στην Αγροφυλακή. Ήταν σπαρακτικός ο αποχωρισμός μου με τους φίλους μου κάθε φορά που αλλάζαμε μέρος. Έχω σπουδάσει Ιταλική γλώσσα και φιλολογία. Μου έλεγαν ότι ήμουν πολύ μεταδοτικός ως δάσκαλος. Η αγάπη μου για το θέατρο είναι κληρονομιά από την μαμά μου», είπε αρχικά ο Άρης Καβατζίκης.
Στην συνέχεια μίλησε για την παρουσία του στην τηλεόραση και τα επαγγελματικά του.
«Η δημοσιογραφία προέκυψε γιατί ένας καλός μου φίλος, που είχε ένα περιοδικό να το μεταφέρουμε στην Θεσσαλονίκη όπου σπούδασα. Μετά άνοιξαν και περιοδικά και ραδιόφωνο. Όταν έκανα συνέντευξη με την Ελένη Μενεγάκη δεν είχα ιδέα του «μεγέθους». Μετά μου έκανε πρόταση για να συνεργαστούμε. Στο ξεκίνημά μου ποτέ δεν αντιμετώπισα την δημοσιογραφία και την παρουσίαση ως έναν δύσκολο στίβο. Χρόνο με το χρόνο το έμαθα και τώρα είναι στο πετσί μου. όσο μεγαλώνεις τα πράγματα αμβλύνονται στον τρόπο που βλέπεις την ζωή. Δεν θέλω να προσβληθεί κάποιος άνθρωπος από το σχόλιο που θα κάνω, πάντα το έχω στο μυαλό μου. η τηλεόραση είναι ένα ωραίο παιχνίδι και μία δουλειά, αλλά θεωρώ ότι είναι τοξικό μέσο σε σχέση με τα περιοδικά, τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Στην τηλεόραση είναι μαζεμένες πολλές φιλοδοξίες των ανθρώπων και αυτό με κομπλάρει και με κάνει να οπισθοχωρώ. Πήγε να με χαλάσει η τηλεόραση όταν θεώρησα ότι πρέπει να είμαι σαν τους άλλους», υπογράμμισε.
«Θέλω να συνεχίσω με την τηλεόραση. Πλέον υπάρχουν στο μυαλό μου και ιδέες που θα ήθελα να υλοποιήσω στην τηλεόραση. Υπάρχει η τηλεόραση όπου μου αρέσει και αυτή που δεν μου αρέσει», συνέχισε.
Ακολούθως ο Άρης Καβατζίκης αναφέρθηκε στην απώλεια του αδερφού του.
«Τώρα τον σκέφτομαι πάρα πολύ τον Δημήτρη. Τον αδερφό μου τον έχασα το 2015 και δύο χρόνια μετά «έφυγε» η μητέρα μου. Επειδή βρίσκονται σε μια διαδικασία ανοίγματος παραθύρων στην ζωή μου, έχω διαπιστώσει πως τον αδερφό μου δεν τον έχω θρηνήσει ποτέ, και δεν έχω καταλάβει ουσιαστικά ότι ο αδερφός μου δεν είναι εδώ και δεν θα τον ξαναδώ ποτέ και δεν θα είναι εδώ όταν κληθώ να ζήσω μία ακόμη δύσκολη συνθήκη στην ζωή μου. Ο θάνατος του αδερφού μου διέλυσε την οικογένειά μας. Το βάρος μου να προστατεύσω τους γονείς μου δεν με άφησε ποτέ να συνειδητοποιήσω ότι ο αδερφός μου δεν είναι εδώ. Όταν «έφυγε» η μητέρα μου το ίδιο έπραξα γιατί είναι το μυαλό μου στον μπαμπά μου. Έχω διαπιστώσει ότι τα τραύματα από τον θάνατο του αδερφού μου αρχίσουν και βγαίνουν τώρα σιγά σιγά και είναι επίπονο. Φοβάμαι ότι θα μου βγει στην συνέχεια απότομα. Ανέβαλλα τον θρήνο γιατί ήθελα να ήμουν ο παρών γιος των γονιών μου. Δεν έχουμε μιλήσει ποτέ με τον μπαμπά μου για την απώλεια της μητέρας και του αδερφού μου, να συνειδητοποιήσουμε τι έχει γίνει», αποκάλυψε.
