Άγιος Παΐσιος, Από τα Φάρασα στον Ουρανό

Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (Νικήτας Τσακίρογλου)

Ο ιερέας των Φαράσων. Ο πνευματικός Πατέρας και απλανής πνευματικός οδηγός  των Φαρασιωτών, που κράτησε ζωντανή την πίστη τους στον Χριστό και άσβεστη την αγάπη τους για την πατρίδα. Βάφτισε τον Άγιο Παΐσιο, δίνοντάς του το όνομα Αρσένιος και προφητεύοντας ότι θα γίνει μοναχός.

Άγιος Παΐσιος (Προκόπης Αγαθοκλέους)

Ο Άγιος Παΐσιος, ένας άνθρωπος της εποχής μας που με τη μοναχική του άσκηση και τη θυσιαστική αγάπη που έδειξε στους συνανθρώπους του έφτασε στη Θέωση και σήμερα τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας μας.

Ο μικρός Αρσένιος (10-13 ετών) (Παΐσιος ‘Εξαρχος)

Ο μικρός Αρσένιος (Άγιος Παΐσιος, 10-13 ετών) μεγαλώνει στην Κόνιτσα της Ηπείρου με την οικογένειά του, η οποία του μεταδίδει τη βαθιά πίστη στον Χριστό και την αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ζει με τις ιστορίες του Αγίου Αρσενίου και μέσα του φουντώνει η επιθυμία, από μικρή ηλικία, να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή.

Πρόδρομος Εζνεπίδης (Δημήτρης Ξανθόπουλος)

Ο πατέρας του Αγίου Παϊσίου και πρόεδρος του χωριού. Ηγετική μορφή για την οικογένειά του και για τους Φαρασιώτες. Πολλές φορές αντιμετώπισε τις επιθέσεις από τους Τσέτες στα Φάρασα. Ηγήθηκε της πορείας του ξεριζωμού και οδήγησε όλους τους κατοίκους  του χωριού με ασφάλεια στην Ελλάδα. Πάλεψε για να ριζώσουν οι Φαρασιώτες στην Κόνιτσα.

Ευλογία Εζνεπίδη (Χριστίνα Παυλίδου)

Η μητέρα του Αγίου Παϊσίου. Μια ταπεινή γυναίκα με βαθιά πίστη και απλότητα. Βοηθά τον Αρσένιο από μικρό παιδί να διορθώσει τα ελαττώματά του και τον οδηγεί βήμα -βήμα στην πνευματική ζωή.

Ιορδάνης (Δημήτρης Ήμελλος)

Ο Ιορδάνης αγαπά βαθιά  τη γη που τον ανέθρεψε. Πολλές φορές την υπερασπίστηκε από τις συχνές επιδρομές που έκαναν οι Τσέτες. Ο πόνος του είναι μεγάλος γιατί ξέρει ότι ο ξεριζωμός δεν είναι κάτι προσωρινό. Άνθρωπος της καθημερινής βιοπάλης με ντόμπρο χαρακτήρα, που δεν θα διστάσει ποτέ να πει τη γνώμη του. Έχοντας σαφώς ηγετικές τάσεις, δημιουργεί γύρω του μια ομάδα που πολλές φορές αμφισβητεί τις αποφάσεις του προέδρου του χωριού, Πρόδρομου Εζνεπίδη. Η παρουσία του Αγίου Αρσενίου είναι η μόνη που μπορεί να τον συγκρατήσει από ακραίες αποφάσεις και πράξεις. Μετά την Κοίμηση του Αγίου η σύγκρουση με τον πρόεδρο είναι αναπόφευκτη. Εκεί, θα χωρίσουν και οι δρόμοι τους.

Χατζή Χριστίνα (Σμαράγδα Σμυρναίου)

Η  γιαγιά του Αγίου Παϊσίου, ο στυλοβάτης του σπιτιού. Μια βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα, με νηστείες, αγρυπνίες και προσευχές. Με αυτό τον τρόπο βοήθησε τον Άγιο Παΐσιο στα πρώτα πνευματικά του βήματα.

Πρόδρομος Κορτσινόγλου (Δρόσος Σκώτης)

Ο ιεροψάλτης.  Μεγάλωσε δίπλα στον Άγιο Αρσένιο.  Ήταν κοντά στον Άγιο Παΐσιο -από την μικρή του ηλικία-, μεταφέροντάς του τις εμπειρίες του από την επαφή του με τον Άγιο Αρσένιο.

Κυρά-Δέσποινα (Δέσποινα Γκάτζιου)

Η κυρά-Δέσποινα είναι πάντα δίπλα στην  οικογένεια του Αγίου Παϊσίου. Αντιπροσωπεύει τη γυναίκα της Ανατολής, η οποία χαρακτηρίζεται από αρχέγονη σοφία και ακλόνητη πίστη στον Θεό, αρχές που μετέφερε ερχόμενη στην Ελλάδα.  Η πίστη είναι χαρακτηριστικό των γυναικών αυτών, καθώς τις κράτησε όρθιες στις μεγάλες συμφορές.

Γέροντας Κύριλλος (Γιώργος Αρμένης)

Σπουδαίος ασκητής της εποχής του και ο πρώτος γέροντας που ήρθε σε επαφή με τον Παΐσιο και τον καθοδήγησε στα αρχικά του βήματα.

Βοσκός Θόδωρος (Γιάννης Στάνκογλου)

Ο Θόδωρος είναι βοσκός στα Φάρασα. Πολύ δεμένος με τα ζώα του. Δεν μπορεί να δεχθεί ότι θα φύγει ακολουθώντας τους άλλους στον δρόμο της ξενιτιάς, και θα αφήσει στους Τούρκους τη γη και τα ζωντανά του.

Ηγούμενος Καλλίνικος (Κώστας Αποστολάκης)

Σπουδαία μορφή του μοναχισμού, ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου. Έδειξε αγάπη στον Παΐσιο και τον καθοδήγησε στη ζωή του μοναχισμού.

Κυρά-Γιώργαινα (Ρηνιώ Κυριαζή)

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, μαθαίνει ότι ο γιος της σκοτώθηκε. Θρηνεί για το παιδί της και για τους φαντάρους που χάνουν τη ζωή τους άδικα.

Πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Κονίτσης (Χρήστος Λούλης)
Ένας πολύ μορφωμένος κληρικός. Θεολόγος και εξαιρετικός κήρυκας, με πλούσιο ιεραποστολικό έργο. Δεν μπόρεσε, όμως, ποτέ να κατανοήσει το μοναχικό πνεύμα του Αγίου, το αγωνιστικό του φρόνημα και την πνευματική σχέση του με τον κόσμο.

Πειρασμός (Χάρης Χαραλάμπους – Καζέπης)

Οι ασκητικοί αγώνες του Αγίου Παϊσίου συνοδεύονταν πάντα από τις επιθέσεις του Πειρασμού. Στον β’ κύκλο ο Πειρασμός αποκτά ανθρώπινη υπόσταση.

Κωνσταντίνος Ρούσης (Χρήστος Γεωργαλής)
Ο Δήμαρχος Κονίτσης. Ένας μορφωμένος, πρωτοπόρος, δημιουργικός και με όραμα για τον τόπο του άνθρωπος. Στήριξε με όλα τα μέσα που διέθετε τον Άγιο Παΐσιο όταν επέστρεψε στην Κόνιτσα.

Σωτήρης (Νικόλας Χανακούλας)
Ένας απλός  άνθρωπος του μόχθου, με εκρηκτικό χαρακτήρα και μεγάλο πείσμα.  Η σύγκρουση του με τον Άγιο Παΐσιο τον κάνει να συνειδητοποιήσει, ότι ο φαινομενικά αδύναμος και ταπεινός μοναχός κρύβει μέσα του μια τεράστια δύναμη. Οι αποκαλύψεις που του κάνει ο πατέρας Παΐσιος για τη ζωή του, τον οδηγούν να μεταστραφεί, να ταπεινωθεί και να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις το έργο του.

Αικατερίνη Ρούση (Μαρία Φιλίππου)
Η μητέρα του Δημάρχου Κονίτσης και γυναίκα με βαθιά πίστη. Στο πρόσωπό της ο Άγιος βρήκε αμέριστη συμπαράσταση. Βοήθησε οικονομικά στην ανακαίνιση της Μονής Στομίου και στήριξε ποικιλοτρόπως την φιλόπτωχο που ίδρυσε ο Άγιος Παΐσιος.

Ιερέας – πνευματικός (Μάνος Βακούσης)

Ο πνευματικός που εξομολογεί και καθοδηγεί τον Πατέρα Παΐσιο κατά την παραμονή του στην Μονή Στομίου.

Ραφαήλ Εζνεπίδης (Κωνσταντίνος Πασσάς)
Ο μεγάλος αδελφός του Αγίου. Ο Ραφαήλ θαυμάζει το σθένος και την εξέλιξη του μικρού του αδελφού, ο οποίος αγωνίζεται καθημερινά για να αναστηλώσει την καμένη Μονή. Αποφασίζει να τον βοηθήσει και εκείνος όπως μπορεί. Ένα θαυμαστό γεγονός που συμβαίνει μετά από προσευχή του Αγίου Παΐσιου, τον κάνει να αντιληφθεί ότι ο μικρός του αδελφός βρίσκεται σε μεγάλα πνευματικά μέτρα

Πατήρ Δαμιανός (Κωνσταντίνος Ελματζίογλου)

Ο Πατήρ Δαμιανός επισκέπτεται τη Μονή Στομίου και προσκαλεί τον πατέρα Παΐσιο να επισκεφθεί τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Λίγους μήνες αργότερα, ο Άγιος Παϊσιος βρίσκεται εκεί. Ο πατέρας Δαμιανός θαυμάζει το ασκητικό πνεύμα του Αγίου και τη θυσιαστική του αγάπη. Πολύ γρήγορα γίνεται πολύ καλός μαθητής του και μεταξύ τους αναπτύσσεται ένας στενός πνευματικός δεσμός.

Σταμάτης (Θανάσης Ζερίτης)

Ένας απλοϊκός ξυλοκόπος, τον οποίο πολλές φορές οι χωριανοί κοροϊδεύουν. Στην προσπάθειά του να αμυνθεί από τα πειράγματα τους, αρκετές φορές λέει ψέματα και γίνεται απότομος με όλους. Ο Άγιος τον αγαπά, τον υπερασπίζεται και τον συμβουλεύει, κυρίως να μην λέει ψέματα.

Γέρο-Θύμιος (Τάσος Παλαντζίδης)

Η σοφία, η σύνεση αλλά και το θάρρος ειναι τα κύρια χαρακτηριστικά του. Δεν διστάζει να πει αυτό που πιστεύει και να έρθει αντιμέτωπος με τους πολλούς. Σε μια κρίσιμη σύναξη του χωριού θέτει ενώπιον των ευθυνών τους, όσους διαφωνούν με την παρουσία του Πατέρα Παΐσιου στην Μονή Στομίου. Στηρίζει και βοηθά τον Πατέρα Παΐσιο στην ανακαίνιση της Μονής.

Παπα – Τύχων (Αντώνης Κατσαρής)

Ρώσος ιερομόναχος με παρουσία πέραν των 60 χρόνων στο Άγιον Όρος. Μια αγιασμένη μορφή και ένα πραγματικό στολίδι του αγιορείτικου μοναχισμού. Είναι ο πνευματικός του Αγίου Παϊσίου, για τον οποίο τρέφει απέραντη πατρική αγάπη. Η απλότητα, η ταπείνωση και οι ασκητικοί του αγώνες υπήρξαν φωτεινό παράδειγμα για τον αγωνιζόμενο τότε Πατέρα Παΐσιο.

Αρχιεπίσκοπος Σινά, Δαμιανός (Αστέριος Πελτέκης)

Έχουν περάσει τα χρόνια και ο νεαρός διάκονος, Δαμιανός, είναι Ηγούμενος και Αρχιεπίσκοπος του Σινά. Μαθαίνει ότι ο Άγιος είναι σοβαρά άρρωστος  και τον επισκέπτεται στο ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή. Ο  Άγιος Παΐσιος  χαίρεται πολύ. Θυμάται τις μέρες που έζησαν στο Σινά και ζητά από τον Πατέρα Δαμιανό να του διαβάσει την ευχή εις ψυχορραγούντα. Ο Πατέρας Δαμιανός θαυμάζει για ακόμα μια φορά το ψυχικό του σθένος, αλλά και τα μεγάλα πνευματικά μέτρα που έχει φτάσει ο Άγιος.

Γιώργος Πλάντζας (Γιάννης Νταλιάνης)

Ο χειρουργός που εγχείρησε τον Πατέρα Παϊσιο, όταν πλέον ο καρκίνος ήταν σε προχωρημένο στάδιο.  Ζει από κοντά  την πορεία και την εξέλιξη της ασθένειάς του και θαυμάζει  το θάρρος με το οποίο ο Γέροντας Παΐσιος αντιμετώπισε τον καρκίνο, αλλά και τον θάνατο. Η στάση του Γέροντα και η ακλόνητη πίστη του στον Θεό, σημαδεύουν ανεξίτηλα τον γιατρό και τον οδηγούν σε μια καρποφόρα πνευματική πορεία.

Γερόντισσα Φιλοθέη (Μαρίνα Καλογήρου)

Η αδελφή που ξεχώρισε  ο Άγιος Παΐσιος  για τη μεγάλη της ταπείνωση και υπομονή. Με τις ευλογίες του γίνεται η Ηγουμένη του νεοσύστατου ησυχαστηρίου, του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή. Ακολουθεί πιστά τις πνευματικές του συμβουλές και καταφέρνει  μαζί με τις άλλες αδελφές να δημιουργήσουν  ένα μοναστήρι που αποτελεί πνευματική όαση για τους πιστούς. Μένει κοντά στον γέροντα, διακονώντας τον στις δύσκολες μέρες της αρρώστιας του, μέχρι την οσιακή του κοίμηση.

Ευθύμιος/ Πατήρ Γεράσιμος/ Πατήρ Αθανάσιος (Ζαχαρίας Γουέλα)

Ο Ευθύμιος είναι φοιτητής. Συναντά και γνωρίζει τον Άγιο σε μια πνευματική ομιλία του. Αποφασίζει πως όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο θα τον ακολουθήσει. Μόλις ολοκληρώνει τις σπουδές του, πάει στην έρημο του Σινά και στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, όπου βρίσκεται ο Άγιος. Στη συνέχεια τον ακολουθεί και στο Άγιον Όρος. Είναι απλός και ταπεινός και ο Άγιος τον αγαπάει πάρα πολύ. Γίνεται μοναχός με το όνομα Γεράσιμος και αργότερα όταν γίνεται Μεγαλόσχημος, παίρνει το όνομα Αθανάσιος.

Χαράλαμπος Εζνεπίδης (Γιάννης Λεάκος)

Ο αδελφός του Αγίου Παϊσίου. Οι δυο τους έρχονται πιο κοντά μετά την επιστροφή του Αγίου Παϊσίου στην Κόνιτσα, στη Μονή Στομίου. Θαυμάζοντας την αλλαγή που βλέπει στον μικρό του αδελφό και έχοντας πνευματικές αναζητήσεις, στέκεται δίπλα του όπως μπορεί. Τον βοηθά στο έργο της φιλόπτωχης και στην ανακαίνιση της Μονής.

Χριστίνα Εζνεπίδη (Γεωργία Κουβαράκη)

Η αγαπημένη αδελφή του Αγίου Παϊσίου, με την οποία είχαν στενή σχέση. Η απουσία του από την καθημερινότητά της την επηρεάζει και την στενοχωρεί, αλλά σε αντίθεση με τη μητέρα της σιγά-σιγά καταλαβαίνει τη στάση του απέναντι σε όλους τους συγγενείς. Έρχεται σε σύγκρουση μαζί του, μέχρι να αντιληφθεί και να σεβαστεί την πνευματική του πορεία. Η Χριστίνα δέχεται την πίεση του πατέρα της για το θέμα του γάμου της και τις επιλογές της. Μένει δίπλα στους γονείς της διακονώντας τους μέχρι τις τελευταίες τους στιγμές.

Μητροπολίτης Κονίτσης (Γιώργος Μπινιάρης)

Ο Μητροπολίτης εξετάζει τις καταγγελίες του Πρωτοσύγκελλου της Μητρόπολης εναντίον του Αγίου Παϊσίου, με τις οποίες τον κατηγορεί πως συναναστρέφεται κομμουνιστές και τους βοηθά από το ταμείο της φιλόπτωχης. Όταν τον καλεί να πάρει θέση, ο Άγιος με παρρησία στέκεται μπροστά του, λέγοντας ότι δεν έχει κομματικά κριτήρια για το ποιους βοηθάει, αλλά βλέπει την εικόνα του Χριστού στο πρόσωπο όλων των ανθρώπων.

Πατήρ Γρηγόριος (Κώστας Νικούλι)

Από τους πρώτους μοναχούς που πλησίασαν τον Άγιο Παΐσιο, όταν αυτός επέστρεψε από το Σινά. Πράος, με υπομονή και ασκητικό πνεύμα, συγκαταλέγεται μεταξύ των μοναχών που επάνδρωσαν την Ιερά Μονή Σταυρονικήτα. Αργότερα, γίνεται ιερομόναχος και εγκαταβιώνει στην Καψάλα, κοντά στο κελί του Αγίου Παϊσίου, ο οποίος στέλνει πολλούς προσκυνητές να εξομολογηθούν κοντά του.

Ασκητής στην έρημο του Σινά (Πέτρος Ξεκούκης)

Ο Άγιος Παΐσιος αντιλαμβάνεται την αγιότητα και τη μεγάλη του εμπειρία στον πόλεμο κατά του Πειρασμού. Πολλές φορές καταφεύγει σε αυτόν για πνευματική καθοδήγηση.

Πατήρ Βασίλειος (Νικορέστης Χανιωτάκης)

Μετά την επιστροφή του Πατέρα Παϊσίου από το Σινά, ο Πατέρας Βασίλειος τον πλησιάζει και του ζητά να τον καθοδηγεί πνευματικά. Οι  πνευματικοί καρποί της υπακοής, που κάνει στον Άγιο, και ο πνευματικός του αγώνας φαίνονται σύντομα και κάποια στιγμή καλείται να επανδρώσει με άλλους την Ιερά Μονή Σταυρονικήτα.