Το σύνορο
Flashback: 1902-1921 Κακοχώρι. Ο νεογέννητος Παυλής σώζεται από τη γενναιοψυχία της Ελένης, που αψηφά την πολυετή βεντέτα των δύο οικογενειών, και στέκεται δίπλα του σαν δεύτερη μάνα. Ο Παυλής Δρακάκης και ο Στεφανής Καζάκης μεγαλώνουν με το γάλα της ίδιας μάνας και δημιουργείται μεταξύ τους μία δυνατή φιλία που ξεπερνά το μίσος των δύο οικογενειών. Το κακό, όμως, καραδοκεί και, όταν θύμα της βεντέτας πέφτει ο αδελφός του Παυλή, ο πατέρας του τον ορκίζει να πάρει το αίμα τους πίσω αφαιρώντας τη ζωή του αγαπημένου του φίλου. Ο Στεφανής ξέροντας πως δε θα γλιτώσει, είναι αποφασισμένος να θυσιαστεί. Όμως, ο Παυλής δεν μπορεί να σκοτώσει τον αδελφικό του φίλο. Αντί γι’ αυτό ενώνουν το αίμα τους και ορκίζονται αιώνια φιλία. Ο Στεφανής κρύβεται σε μια σπηλιά, ενώ ο Παυλής βάζει σε εφαρμογή το σχέδιό του να σταματήσει την κατάρα που έχει ξεκληρίσει τις δύο οικογένειες. Ζητά τη βοήθεια του Δράκο-Τζον, του πλούσιου θείου του που ζει στην Αμερική, και με την επιστροφή του στο χωριό αποκαλύπτεται όλη η αλήθεια: ο Στεφανής είναι ζωντανός. Οι δύο φίλοι γίνονται σύμβολο συμφιλίωσης των δύο οικογενειών και προχωρούν στην κατασκευή της εκκλησίας του Αη Γιώργη τιμώντας τη μνήμη του νεκρού αδελφού του Παυλή.
Στα θυρανοίξια της εκκλησίας ένας κόρακας κάθεται στο καμπαναριό και ένας χωριανός τον πυροβολεί, αλλά αστοχεί. Η παρεξήγηση που ακολουθεί κορυφώνεται με έναν καταιγισμό πυροβολισμών και τα πτώματα σωριάζονται το ένα μετά το άλλο. Ο Στεφανής και ο Παυλής αγκαλιάζονται ώσπου μια σφαίρα διαπερνά το στέρνο και των δύο φίλων. Η αυλή της εκκλησίας έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο. Τα ονόματα των νεκρών και η ημερομηνία 12 /7/1921 χαράζονται στις ταφόπετρες.
