Καλεσμένος στο «Χαμογέλα και Πάλι» ήταν ο Θανάσης Ευθυμιάδης.
Ο ηθοποιός μίλησε για την ζωή του, την πορεία του στο θέατρο
«Το να κάνετε ένα βίντεο για μένα παίρνει χρόνο από το «τώρα», και εμένα η προσπάθειά μου είναι στο «τώρα». Όλα αυτά από το παρελθόν, αν δεν τα είχαμε φιλτράρει από την ματιά του «τώρα» θα είχε ένα νόημα. Πριν την επιλογή μου να αλλάξω τρόπο ζωής, είδα την διαδρομή μου, ποια λάθη με οδήγησαν στο να έρθω εδώ, δεν απορρίπτω τίποτα, όλα ήταν σε ένα θεϊκό πλάνο για να φτάσω να συνειδητοποιήσω τι γίνεται μέσα μου, να μπορώ να το πω και να βοηθήσω ανθρώπους γύρω μου. Βλέποντας τον παλιό εαυτό μου, και την οικειότητά που είχα με τις κάμερες, να μπορώ τώρα να είμαι αναμεσά σας και να νιώθω σαν συνεργάτης σας και να απευθύνομαι στον κόσμο», είπε αρχικά ο θανάσης Ευθυμιάδης.
Ένιωσε ποτέ αμήχανα;
Όπως υπογραμμίζει, «Είχα την τύχη να μεγαλώσω ανάμεσα σε ανθρώπους που με τον φόβο είχαν πολύ καλή σχέση, τον χρησιμοποιούσαν θετικά. Αν υπέκυπταν στον φόβο δεν θα υπήρχα τώρα. Οι προγονοί μου ξεριζώθηκαν, είναι τα παραδείγματά μου, τα πρότυπά μου. είναι αστείο για μένα να φοβάμαι έναν hater. Τον λυπάμαι και τον συμπονώ και του εύχομαι από την καρδιά μου να βρει μια ευτυχισμένη ζωή και να σταματήσει να ασχολείται με τις ζωές των άλλων».
«Το μεγάλο κέρδος που έγινε και συνεχίζει να γίνεται και δεν σταματά ποτέ σε αυτή ζωή και μετά από αυτή, αυτή η πορεία της αυτογνωσίας μου έχει μάθει πού να δίνω ενέργειά μου έτσι ώστε να είναι χρήσιμη και να μην σπαταλιέται. Φτάνει η σπατάλη ενέργειας σε αυτούς που δεν είναι έτοιμοι να «ακούσουν», σε χαζοξενύχτια, στο κυνήγι της δόξας και του χρήματος. Η σπάταλη ενέργειας ηταν αυτή που με έκανε να δίνω αλλά δεν παίρνω χαρά. Ένιωσα τον «συναγερμό». Γυρνούσα σπίτι μου από εξόδους και ένιωθα γρήγορα μία μοναξιά όλο αυτό εξαφανιζόταν και αναρτήθηκα. Ήθελα αυτή η χαρά να είναι περισσότερο μέσα μου, με ομαλότητα», συμπλήρωσε ο Θανάσης Ευθυμιάδης,
Αναρωτήθηκε ποτέ αν «κάνει το σωστό»;
«Πήγε η ροή, δεν κοντοστάθηκα. Υπήρχε μέσα μου η εσωτερική φωνή και την ακολούθησα. Δεν υπολογίζω το κόστος που θα έχει αυτή την στιγμή, αλλά κοιτάζω μακροχρόνια και ότι αυτό θα με κάνει να νιώσω ότι τιμώ την ζωή», τόνισε.
Για την οικογένειά του αλλά και για την κριτική της κοινωνίας ανέφερε: «Υπήρχε υποστήριξη από όλη την οικογένειά μου, και είχα υποστήριξη και από τα παιδιά μου. Το σχολείο καλλιεργεί πλέον το να σου φαίνεται περίεργη η επιλογή ενός ανθρώπου. Η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι ένα τρελό σύστημα, τα παιδιά πηγαίνουν φροντιστήριο για να μάθουν αυτά που διδάσκονται στο πρώτο σχολείο τους, δεν υπάρχον φροντιστήρια στο εξωτερικό. Το σύστημα πιέζει τα παιδιά στο να μαθαίνουν συνεχώς πράγματα. Οι γονείς δεν μπορούν να βοηθήσουν πια τα παιδιά τους, όπως βοηθούσαν εμάς».
Για την ζωή του στο σχολείο και τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στην παιδεία,. Ο Θανάσης Ευθυμιάδης δήλωσε:
«Έφαγα πολύ ξύλο εγώ στο σχολείο γιατί ήμουν ζωηρός και τότε το υπουργείο…. Παιδείας και θρησκευμάτων, έλεγε να δέρνουν τα ζωηρά παιδιά. και δεν μας ζήτησαν ποτέ ένα συγγνώμη για το ξύλο που φάγαμε. Τα θεωρούσαμε φυσιολογικά όλα αυτά, επειδή τα έλεγε το υπουργείο παιδείας. Μας έδερναν με τις ευλογίες του υπουργείου. Και τώρα μπορεί να γίνεται αντίστοιχα λάθος με το σύστημα των πανελλαδικών και να λένε τα ίδια όπως τότε που μας έδερναν. Εμπιστεύομαι και σέβομαι το ένστικτο των παιδιών μου. Τα ταλέντα χάνονται στη Ελλαδα γι’ αυτό πάνε στο εξωτερικό και αξιοποιούνται».
Το νέο βιβλίο του Θανάση Ευθυμιάδη με τίτλο «Μικρές ιστορίες, μεγάλα μαθήματα» είναι στα βιβλιοπωλεία.
Τι του δίδαξε η Άννα Παναγιωτοπούλου, τι θυμάται;
«Η αρχή, το πρώτο γύρισμα, το να είναι ένας άνθρωπος γενναιόδωρος σε έναν νέο καλλιτέχνη. Το να γίνει ένας άνθρωπος που είναι σπουδαίος καλλιτέχνης, εκτός από αυτό, να είναι και σπουδαίος άνθρωπος. Το ότι με αντιμετώπισε ισάξια σαν συμπρωταγωνιστή της μια καταξιωμένη ηθοποιός όπως ήταν η Άννα Παναγιωτοπούλου, που είχε κάνει ήδη τις «Τρεις Χάριτες» και την «Μαντάμ Σούτσου» αυτό ήταν ένα σπουδαία μάθημα για μένα και πώς να συμπροφέρομαι και εγώ στους νέους ανθρώπους», σημείωσε κλείνοντας ο Θανάσης Ευθυμιάδης.
