Οι συνάδελφοι της 50χρονης νοσηλεύτριας που εργαζόταν στον αξονικό του ΑΧΕΠΑ είναι συντετριμμένοι. Προσπαθούν να διαχειριστούν τον ξαφνικό χαμό της από κορωνοϊό.
«Δεν… τα συναισθήματα δεν περιγράφονται και για όλους τους εργαζόμενους να φτάνουμε σε αυτή την κατάσταση και να έχουμε απώλεια εργαζομένων από κορωνοϊό.»
«Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βλέπεις τους ανθρώπους με τους οποίους περνάς περισσότερο από το μισό της ζωής σου σε ένα χώρο εργασίας να φεύγουν έτσι άδικα.»
Οι συνάδελφοι της 50χρονης νοσηλεύτριας που εργαζόταν στον αξονικό του ΑΧΕΠΑ είναι συντετριμμένοι. Προσπαθούν να διαχειριστούν τον ξαφνικό χαμό της από κορωνοϊό.
«Εγώ το βίωσα και προσωπικά γιατί ήμουν όλη μέρα, τυχαίνει να είναι και η αδελφή της νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο. Μέσα σε 2 εβδομάδες ήταν η εξέλιξη, λίγο βελτιώθηκε, μεταφέρθηκε σε κλινική και αμέσως σε μια μέρα ξανά υποτροπίασε και μεταφέρθηκε στην εντατική μονάδα, αλλά σε δύο ημέρες κατέληξε και όλας.»
Μια μητέρα 2 παιδιών που ήταν στην «πρώτη γραμμή» στον πόλεμο με τον κορωνοϊό, που έβγαζε τις ακτινογραφίες και τις αξονικές στα κρούσματα που έφταναν στο νοσοκομείο, νόσησε και έχασε και η ίδια τη μάχη…
«Δεν ανταποκρίθηκε σε κανένα σχήμα από την αρχή που μπήκε στο νοσοκομείο. Και επιδεινώθηκε ραγδαία η κατάστασή της, για αυτό και χρειάστηκε να την βάλουν στην μονάδα. Τρεις μέρες μπόρεσε να αντέξει μες στην μονάδα και δυστυχώς κατέληξε.»
Μια ακόμα εργαζόμενη στο ΑΧΕΠΑ θετική
Την ίδια ώρα, μία άλλη συνάδελφός τους, από το ίδιο νοσοκομείο, νοσεί τόσο εκείνη όσο και η κορούλα της, μόλις 9μιση ετών. Η περιγραφή της στο live news, των συμπτωμάτων που αντιμετωπίζει, είναι καθηλωτική.
«Εμένα αυτό που με ανησύχησε είναι ο πυρετός, διότι εγώ δεν κάνω πυρετό ποτέ. Ξυπνούσα, ιδρωμένη. Μια μέρα είχα πονοκέφαλο όλη μέρα και ήμουν όλη μέρα με παυσίπονα. Δεν μπορούσα να… όλη μέρα έπαιρνα παυσίπονα και αντιπυρετικά. Δεν είχα δύναμη, δηλαδή στο κρεβάτι για να κάνω το ένα δέκατο, να γυρίσω τη στροφή δεν μπορούσα. Έχω πρόβλημα με το ανοσοποιητικό μου. Γενικά. Είμαι σε ανοσοκαταστολή λόγω αυτοάνοσου.»
Είναι φοβισμένη γιατί έχει δει με τα μάτια της πόσο ύπουλα «χτυπά» ο κορωνοϊός. Και παρ’ ότι η ίδια το περνάει πιο βαριά, η μόνη της σκέψη είναι η επίσης άρρωστη κόρη της.
«Μες στο σπίτι, ναι μες στο σπίτι δυο εβδομάδες και μετά τι κάνω; Και με το παιδί… πώς; Πώς; Τι; Πρέπει να έχεις έναν άνθρωπο. Χρειάζομαι φάρμακα τώρα, διάφορα, τι να πω; Δεν ξέρω. Είναι πολύ άσχημη εμπειρία. Ελπίζω… ακόμα ανησυχώ. Μετράω τις ημέρες. Πάντα έχω τον φόβο μήπως κάτι συμβεί.»
Στο «κόκκινο» το ΑΧΕΠΑ
«Πλέον, ο πόλεμος δεν είναι ίσος. Είναι ένας πόλεμος τον οποίον με τον ρυθμό που πάει, δεν ξέρω εάν αυτή την εβδομάδα θα την αντέξουμε να την βγάλουμε, εάν συνεχίσουν να έρχονται με αυτό το ρυθμό τα κρούσματα.»
Στο ΑΧΕΠΑ που θρηνεί τον χαμό 50χρονης εργαζόμενης και μετρά πληγές από κρούσματα στο προσωπικό, ο αγώνας των γιατρών και των νοσηλευτών δεν σταματά ούτε για ένα λεπτό.
«Νομίζω ότι το ΑΧΕΠΑ, έχει ακυρωθεί ως νοσοκομείο. Είναι νοσοκομείο covid πια. Το προσωπικό δεν ξέρω πώς δουλεύει. Πηγαίνουν από το ένα τμήμα στο άλλο. Νομίζω είναι τραγική η κατάσταση. Μόνο στους εργαζόμενους. Μόνο σε αυτούς οφείλεται ότι το σύστημα υγείας είναι όρθιο και δίνουν βοήθεια στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Μόνο σε αυτούς οφείλεται. Ούτε σε αυτούς που έχουν καρέκλες στα νοσοκομεία, τους υπεύθυνους, τους προϊστάμενους, τους διευθυντές.»
Όλοι μαζί, προσπαθούν να σώσουν όσο περισσότερους συνανθρώπους μας μπορούν. Το να νοσήσουν και οι ίδιοι, είναι ένα ρίσκο που γνώριζαν όλοι τους απ’ την αρχή και κανείς τους δεν αρνήθηκε να πάρει.
«Αυτό το μήνα νοσηλεύτηκαν πάρα πολλοί εργαζόμενοι, σε πολύ άσχημη κατάσταση. Έρχονται με συμπτώματα απλά και υποτροπιάζουν μέσα σε δύο ημέρες. Σήμερα έχουμε πάλι 5 εργαζόμενους, οι οποίοι δεν μπορούν να μιλήσουν από την δύσπνοια.»
Δυστυχώς, η Θεσσαλονίκη εξακολουθεί να καταγράφει τα περισσότερα κρούσματα κορωνοϊού, με αυτήν την εβδομάδα να είναι εξαιρετικά κρίσιμη στη προσπάθεια να ανασχεθεί η πορεία εξάπλωσής του.
Ο κ. Κορόξενος φίλος της 50χρονης νοσηλεύτριας μίλησε στο LIVE NEWS και τον Νίκο Ευαγγελάτο για την απώλεια της νεαρής γυναίκας που εργαζόταν στην πρώτη γραμμή.
«Είναι βαρύ το κλίμα στο νοσοκομείο. Μια νέα γυναίκα 50 ετών με δύο παιδιά. Εργαζόταν στην πρώτη γυναίκα δεν άντεξε το χτύπημα του κορωνοϊού τελικά και κατέληξε χθες το πρωί στο νοσοκομείο, το οποίο 25 χρόνια δίνει τη ζωή της για να σταθεί επάξια στη νοσηλεία του αρρώστου. Ήταν η γυναίκα που δούλευε στον αξονικό τομογράφο
Δεν γνωρίζω αν είχε επικείμενα νοσήματα. Βλέπαμε έναν χαμογελαστό ήρεμο άνθρωπο πάντα στην πρώτη γραμμή χωρίς να παραπονιέται για τίποτα», ανέφερε εμφανώς συγκινημένος.
«Αν σέβεστε έστω και στο ελάχιστο τη δουλειά που κάνουμε, μείνετε σπίτι»
Από την πλευρά της η κυρία Ελένη Γκέγκα, διευθύντρια ΜΕΘ στο ΑΧΕΠΑ, μίλησε για την κατάσταση στον μεγάλο «στρατιώτη» των νοσοκομείων της Β. Ελλάδας.
«Έχουμε 100% πληρότητα. Η τελευταία μας ελπίδα είναι κάποιες κλίνες στο χειρουργείο που έχουν μετατραπεί σε ΜΕΘ. Δυστυχώς τα μάτια είναι πολλές φορές βουρκωμένα. Χάσαμε την αγαπητή συνεργάτιδα μέσα στην ΜΕΘ.
Τα μάτια όλων των εργαζομένων στις ΜΕΘ βουρκώνουν πολύ συχνά των τελευταίο καιρό, γιατί νοσηλεύονται άτομα σε νεαρή ηλικία, βουρκώνουν για όλους τους ασθενείς, για όλες τις ηλικίες», ανέφερε.
«Δεν υπάρχει ώρα που να πεις ότι δουλεύω λιγότερο ή περισσότερο. Την μεγαλύτερη κούραση την έχει κυρίως το νοσηλευτικό μας προσωπικό και μετά το ιατρικό. Οι συνθήκες είναι γνωστές, είναι δύσκολες, είναι ο τρόπος ένδυσης, η δυσκολία με τα τόσα βαριά περιστατικά. Οι νοσηλευτές μας μένουν μέσα όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούν, βγαίνουν έξω γιατί δεν αισθάνονται καλά.
Πολλές φορές δεν ξέρω αν κρατάμε τα μέτρα προστασίας. Αν συμβεί κάτι επείγον προτιμούμε να μπούμε μέσα επειγόντως για να αντιμετωπίσουμε το οξύ πρόβλημα και παρά να προφυλάξουμε τον εαυτό μας. Είμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι και έχουμε δρόμο μπροστά μας νομίζω, μακάρι να μην βγει αληθινή η πρόγνωση αυτή».
«Χρειαζόμαστε χέρια, ανθρώπινο δυναμικό. Εξοπλισμό έχουμε και αυτός ο εξοπλισμός μας βοήθησε να μετατρέψουμε άλλους χώρους σε ΜΕΘ. Φτάσαμε τα κρεβάτια μας από 26 σε 42», πρόσθεσε.
«Σας παρακαλούμε πάρα πολύ, αν σέβεστε έστω και στο ελάχιστο τη δουλειά που κάνουμε, τον χρόνο που αφιερώνουμε και τις δυσκολίες και τον κίνδυνο που έχουν όλοι οι άνθρωποι που δουλεύουν μέσα σε αυτά τα τμήματα, μείνετε στα σπίτια σας και τηρείτε τα μέτρα. Ας μην έχουμε απώλειες, να είμαστε όλοι νικητές».
