«Ήμασταν στην Αθήνα όλοι. Εκεί είχαμε κάνει και Χριστούγεννα. Μακάρι, όπως βγαίνουν τώρα τα πράγματα, να μην είχαμε πάει στην Αμαλιάδα», λέει η Ειρήνη Μουρτζούκου στο τετ-α-τετ της με την Αγγελική Νικολούλη.
Σε ερώτηση της δημοσιογράφου τι θα είχε γίνει αν δεν είχαν κατέβει και δεν είχε εμφανιστεί το τρίτο πρόσωπο στη ζωή τους, η Ειρήνη απάντησε:
«Τίποτα δεν θα είχε συμβεί, θα ήταν όλα καλά. Εγώ προχθές είπα μια κουβέντα σε όλους. Ποιος δεν ήθελε αυτό το παιδί, γιατί εμένα περνάνε τα πάντα από το μυαλό μου. Εύχομαι να μην έρχονταν καν στην οικογένεια. Θα είχαμε άλλη ισορροπία και ο Παναγιώτης ήσυχος θα ήταν ακόμα. Μπορεί να μην είχε γίνει καν αυτό», λέει και προκαλεί ανατριχίλα.
«Ακόμα και χθες έκανα βίντεο με τον Παναγιώτη, για να τον βλέπω και να τον θυμάμαι. Δεν μπορώ αλλιώς. Και χθες που τα έλεγα σε κάποιον, μου είπε να πάω να ανάψω ένα κεράκι γιατί έχω καιρό. Έχω πίστη πολλή και προσεύχομαι κάθε μέρα να ηρεμήσουν τα πράγματα γιατί αυτή η φορά είναι πολύ κουραστική».
«Μπορεί εκεί που είναι, να είναι καλύτερα»
Όπως αναφέρει η ίδια δεν θα σήκωνε ποτέ χέρι σε παιδί. Μπορεί να φωνάξει και μετά να κλαίει.
«Για όλα τα παιδάκια αυτά έχω σκεφτεί γιατί ‘έφυγαν’. Μπορεί, λέω, κάτι να ήξερε ο Θεός για να τα πήρε. Κάτι να ήθελε να γλιτώσει, κάτι να προλάβει. Ο Θεός δίνει πάντα σημάδια. Δεν ξέρω πολλά περνάνε από το μυαλό μου».
Σε ερώτηση της δημοσιογράφου αν κι εκείνη έβλεπε κάποιο τέτοιο σημάδι, ότι για παράδειγμα τα παιδιά τα έχουν εγκαταλείψει, ότι δεν τους φέρονταν καλά ή ότι κάποια στιγμή μπορεί και να «φύγουν», είπε πως δεν είχε καταλάβει κάτι.
«Μπορεί εκεί που είναι, να είναι καλύτερα. Όταν βλέπω τον Παναγιώτη στον ύπνο μου, τον βλέπω πολύ χαμογελαστό, χαρούμενο και τρέχει. Όταν το είπα σε έναν ιερέα, μου είπε ότι είναι καλά εκεί που είναι και να μην ανησυχώ. Θα ήθελα να πάω όμως εκεί να δω πώς είναι τα παιδιά μου. Υπάρχει λένε μια σκάλα που ανεβαίνεις και κατεβαίνεις. Μακάρι να υπήρχε μόνιμα και να πήγαινα να τα έβλεπα όλα μαζί τα παιδιά», καταλήγει.
