Ο Γιώργος Καραμίχος ήταν η σημερινός καλεσμένος στο «Buongiorno».
Ο ηθοποιός μίλησε για την παράσταση «Vanya» που πρωταγωνιστεί, στο θέατρο Τέχνης.
«Έχουμε πρεμιέρα 8 Μαρτίου στο θέατρο Τέχνης με έναν μονόλογο. Παίζω και τους 8 ρόλους μόνος μου. είναι ένας διάλογος με τον εαυτό σου. Σκηνοθέτης είναι ευφάνταστος και πολύ ακριβής. Δεν ήξερα αν θα έκανα θέατρο και το πήρα απόφαση την άνοιξη. Δεν θέλω να παίζω συνέχεια θέατρο. Θέλω να χαίρομαι το παιδί μου, που το βλέπω τα σαββατοκύριακα, οπότε αν δούλευα περισσότερο δεν θα το έβλεπα», είπε αρχικά ο Γιώργος Καραμίχος.
«Η μεγάλη μου κόρη είναι στην Δανία, δεν μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο, είναι 27 ετών. Μπορεί να χρειαστεί να μιλήσουμε κάθε μέρα όμως. Ο γιος μου είναι 11 είναι εδώ και ασχολείται με κουνγκ φου, τένις, πιάνο. Το σαββατοκύριακο είναι κυρίως του παιδιού. Είχαμε περάσει κάποια διαστήματα μαζί με την κόρη μου κάποια άλλα δεν γινόταν. Δεν υπάρχουν κανόνες πλέον. Δυστυχώς υπάρχει μία τάση προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση γιατί υπάρχει ένας διαρκής φόβος. Είμαστε μία εξέλιξη του Μεσαίωνα και στην Ευρώπη ισχύει αυτό. Δεν έχουμε εξελιχθεί με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί η τεχνολογία», συνέχισε.
Αναφορικά με τα Τέμπη: «είναι άγρια η συνθήκη. Ζούμε σε μια χώρα που είναι ευλογημένη από τους θεούς και βλέπεις ότι είναι καταραμένη από τους ανθρώπους που την διοικούν. Ανησυχώ σε σχέση με συγκεκριμένες συμπεριφορές».
Για τα ζώα αλλά και την απόδοση δικαιοσύνης: «Βλέπουμε ότι όλα είναι παρατημένα, βλέπουμε αδέσποτα στον δρόμο που είναι παρατημένα και δεν έχει κάνει τίποτα η πολιτεία γι΄αυτό, για την προστασία τους. Μεταξύ μας κάποιοι άνθρωποι μαζεύαμε λεφτά για να φροντίσουμε κάτι γάτες. Δεν κάνει τίποτα η πολιτεία ενώ παίρνει λεφτά γι΄αυτό. Είναι περίεργο πράγμα να ζεις σε μία χώρα που δεν υπάρχει δικαιοσύνη και είναι εμφανές. Υπάρχουν βιαστές που κυκλοφορούν ελεύθεροι. Κάποια πράγματα δεν είναι άσπρο – μαύρο. Θα πρέπει να αγκαλιάσουμε αυτόν που είναι στο σκοτάδι. Αγκαλιάζω δεν σημαίνει συγχωρώ αλλά σημαίνει κατανοώ την αίτια να μην ξανασυμβεί προφυλάσσοντας τους άλλους και τον ίδιο. Πρέπει να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο σε πολλά πράγματα. Ένα ερώτημα είναι γιατί δεν δημεύονται οι περιουσίες των πολιτικών που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους. Οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί. Η επανάσταση ξεκινάει από τον δρόμο. Δεν είχαν προβλέψει ότι θα υπήρχε γυναίκα σαν την Μαρία Καρυστιανού που τα έχει χάσει όλα, ότι θα έχει την πνευματικότητα και το κουράγιο να το κυνηγήσει. Θέλει κουράγιο να θυσιάσεις τα πάντα της προσωπικής ζωής σου για να πολεμήσεις για το δίκαιο, με γνώμη την αγάπη και όχι τα λεφτά».
Και συνέχισε: «Το 2025 δεν θα έπρεπε να κάνουμε καν συζήτηση για την άμβλωση και αν μπορούν οι γυναίκες να κάνουν. Αν ζούσαμε σε έναν κόσμο που οι άνδρες μπορούσαν να μείνουν έγκυοι, τότε φαντάζομαι πως θα το θεωρούσαμε αυτονόητο ότι έχουν το δικαίωμα της άμβλωσης. Είναι ένα δικαίωμα που οι γυναίκες έκαναν τεράστιο αγώνα. Δεν είνα θέμα καλό – κακό. Είναι κάτι αντικειμενικό. Το πρόβλημα είναι καθαρά σεξιστικό. Είναι επειδή “η γυναίκα δεν “πρέπει” να κάνει άμβλωση”. Είναι άλλο να έχω άποψη για τον πόνο του άλλου και άλλο να έχω τον πόνο του. Όλα γίνονται γιατί υπάρχει φόβος. Έχουμε μπλέξει και την θρησκεία μέσα σε όλο αυτό. Ο Χριστός δεν είπε τίποτα από όλα αυτά, απλά είναι κάποιοι θρησκόληπτοι που ασχολούνται με το τι θα κάνει ο άλλος στο σώμα του».
Για την συμμετοχή του στην ταινία «Υπάρχω»: «Έκανα τον Μάκη Μάτσα στην ταινία. έκανα μία σκηνή σε αυτή την επιτυχία και με πολύ βάρος γιατί όταν παίζεις έναν άνθρωπο που είναι ακόμα ζωντανός πρέπει να δεις τι θα κρατήσεις. Δεν συναντηθήκαμε, ξέρω τον γιο του. Ακολούθησα τις οδηγίες του σκηνοθέτη».
