Μπαράζ εξελίξεων πυροδότησε η ανίχνευση φαρμακευτικής ουσίας στον Βασίλη Καλογήρου, με την αστυνομία να σπεύδει τώρα να ανοίξει τον ιατρικό του φάκελο, αν και είναι κάτι που είθισται να γίνεται από την πρώτη φάση μιας εξαφάνισης.
«Εντυπωσιάζει εμάς τους ειδικούς πώς δεν αναζητήθηκε από τις πρώτες μέρες εξαφάνισης του, δεδομένο ότι όταν έχουμε πολυήμερες εξαφανίσεις ανθρώπων η πιο συχνή αιτία στατιστικά είναι βεβαίως ένα ψυχιατρικό ιστορικό», λέει ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης, ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής.
«Άλλο να ψάχνεις έναν υγιή άνθρωπο και άλλο έναν άνθρωπο που λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή», επεσήμανε ο αστυνομικός συντάκτης, Βασίλης Λαμπρόπουλος.
Η φαρμακευτική ουσία που ανιχνεύτηκε
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Live News, η ουσία που εντοπίστηκε φέρεται να αντιστοιχεί σε φάρμακα για σοβαρό ψυχιατρικό νόσημα με τους επιστήμονες να περιμένουν να αντιπαραβάλουν τα ευρήματα με κάποια φαρμακευτική αγωγή που τυχόν λάμβανε ο 39χρονος.
Ειδικοί για την ουσία που ανιχνεύτηκε στον Βασίλη Καλογήρου
Σε μία γενική τοποθέτηση των ειδικών, της Χρύσα Σαρδέλη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Κλινικής Φαρμακολογίας στο ΑΠΘ και του Δημήτρη Παπαδημητριάδη, ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής μιλώντας στο Live News θέλησαν να τονίσουν ότι το στίγμα της ψυχικής υγείας θα πρέπει να εκλείψει.
Παράλληλα, ο κ. Παπαδημητριάδης επεσήμανε: «Στις περισσότερες περιπτώσεις στατιστικά που διερευνά το αντικείμενό μου σε όλο τον κόσμο που έχουμε εξαφανίσεις ανθρώπων, υπάρχει ένα ιστορικό ψυχικής υγείας».
Οι μαρτυρίες που «ρίχνουν» φως στην υπόθεση
Οι αστυνομικές Αρχές όλο αυτό το διάστημα συλλέγουν μαρτυρίες ανθρώπου για να σκιαγραφήσουν το προφίλ του 39χρονου.
«Ήταν ένας πάρα πολύ ευγενικός άνθρωπος. Λιγομίλητος μεν αλλά πάρα πολύ καλός και τυπικός στην δουλειά του», δηλώνει ο διευθυντής του σχολείου που εργαζόταν 39χρονος.
Αυτή είναι η εικόνα που δίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι που συναναστράφηκαν μαζί του. Ευγενικός και τυπικός στα καθήκοντα του. Αλλά και ιδιαίτερα κλειστός, συνεσταλμένος, που στα διαλείμματα απολάμβανε την συντροφιά ενός βιβλίου παρά την συναναστροφή με συναδέλφους.
«Ο Βασίλης ήταν ένα πολύ καλό παιδί, ήσυχο, διαβασμένο που ήξερε την δουλειά του. Στην ώρα του, στα διαλείμματα διάβαζε το βιβλίο του», είπε ο διευθυντής του σχολείου που εργαζόταν.
«Φαινόταν στο πρόσωπο του, ήταν θλιμμένος, αγχωμένος, μαζεμένος. Με αυτό το μπλε μπουφάν που έχει στις φωτογραφίες, με αυτό εδώ έτσι, έτσι ακριβώς. Κάτι δεν πήγαινε καλά, δεν ξέρω αν έπαιρνε φάρμακα, κάτι δεν πήγαινε καλά, κάτι δεν πήγαινε καλά, στον ψυχισμό του», ανέφερε συνάδελφος.
Στην Καστοριά έμεινε λίγες μόνο εβδομάδες. Οι συνάδελφοι του δεν πρόλαβαν να τον γνωρίσουν, καθώς ο χρόνος ήταν λίγος αλλά και ο ίδιος απέφευγε να μιλά για την προσωπική του ζωή.
«Όχι, όχι, όχι, ο Βασίλης δεν άνοιγε συζήτηση με τα προσωπικά του θέματα. Αν και καθόμασταν, καθόταν στο γραφείο με τους συναδέλφους γι’ αυτό λέμε ήταν λιγομίλητος. Δεν μιλούσε για την προσωπική του ζωή», δηλώνει ο διευθυντής του σχολείου.
Ο κοινωνικός του κύκλος ήταν κλειστός. Ο πατέρας του ήταν η παρέα του, λένε κάτοικοι της Καστοριάς που έβλεπαν τους δυο άντρες συνεχώς μαζί.
«Του λέω ”κύριε Παναγιώτη μένατε μαζί του;” και μου λέει ”πού να το αφήσω μόνο του το παιδί;”. Και μιλούσε πάντα στον πληθυντικό. ”Είμαστε στο τάδε σχολείο. Ήμασταν δύο χρόνια εκεί, δύο χρόνια εκεί” και λέω ”πηγαίνατε μαζί του;’» και του έκανε και εντύπωση που το ρώτησα. Φαινόταν ότι ήταν λίγο προστατευτικοί», δήλωσε η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας που διέμεναν.
«Κλειστοί άνθρωποι, δεν δίνανε περιθώριο συζήτησης. Καθόταν σε ένα τραπέζι και μεταξύ μας ρωτούσαμε, γιατί ξέρες πως είναι στα χωριά. Λέγανε όλοι ”ο μπαμπάς ενός εκπαιδευτικού που τον περιμένει γιατί δεν έχει αυτοκίνητο”. Το παιδί πήγαινε στο σχολείο και ο μπαμπάς του περίμενε σε ένα καφέ. Μετά έβγαινε, έπινε ένα χυμό χωρίς να αλλάξουν καμία κουβέντα και φεύγανε», περιγράφει κάτοικος του χωριού της Καστοριάς.
Στην Καστοριά και συγκατοικούσε με τον πατέρα του μαζί του. Την περσινή χρονιά πατέρας και γιος την πέρασαν στην Σάμου, όπου είχε διοριστεί ο 39χρονος εκεί σε σχολείο.
«Κλειστοί άνθρωποι, δεν δίνανε περιθώριο συζήτησης. Καθόταν σε ένα τραπέζι και μεταξύ μας ρωτούσαμε, γιατί ξέρες πως είναι στα χωριά. Λέγανε όλοι ”ο μπαμπάς ενός εκπαιδευτικού που τον περιμένει γιατί δεν έχει αυτοκίνητο”. Το παιδί πήγαινε στο σχολείο και ο μπαμπάς του περίμενε σε ένα καφέ. Μετά έβγαινε, έπινε ένα χυμό χωρίς να αλλάξουν καμία κουβέντα και φεύγανε», περιγράφει κάτοικος του χωριού της Καστοριάς.
Η ιδιαίτερη αδυναμία στους γονείς του
Αν και ήταν ιδιαίτερα κλειστός και δεν επεδίωκε τις στενές επαφές, ο 39χρονος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός. Όλοι μιλούν για έναν μορφωμένο και ευγενικό άνθρωπο με ήθος και αρχές.
«Φυσικά και είχε παρέες ο Βασίλης απλά τύχαινε και ήταν στο χωριό του με τους γονείς του όπου ήταν και κάποιοι άλλοι φίλοι των γονιών του μαζί. Το ότι ήταν μαζί με αυτούς τους ανθρώπους δεν τον καθιστά έναν άνθρωπο αντικοινωνικό, ο οποίος δεν είχε φίλους», δήλωσε φίλη του 39χρονου.
Συγγενείς του αναφέρουν πως απολάμβανε ιδιαίτερα το περπάτημα. Συνήθιζε κάθε απόγευμα να κάνει βόλτες στις όχθες του Πηνειού όπως και την ημέρα άλλωστε που εξαφανίστηκε.
«Γενικά η οικογένεια του είναι πολύ ήσυχη. Ήταν ήσυχος πολύ, χαμηλών τόνων. Ήσυχος πολύ και χαμογελαστός και χαιρετούσε αλλά του άρεσε από ανέκαθεν το περπάτημα», είπε συγγενής του 39χρονου ψυχολόγου.
Για την καθιερωμένη του βόλτα είχε βγει και εκείνο το απόγευμα προπαραμονή Πρωτοχρονιάς. Το μυστήριο συνεχίζεται με τις Αρχές να προσπαθούν να λύσουν τον δύσκολο αυτό γρίφο.
