Τα αποθέματα της ανθρωπιάς όσων ενεπλάκησαν στην υπόθεση ήταν μεγάλα, όχι όμως αρκετά για να κρατήσουν στη ζωή το πεντάχρονο αγοράκι. Ο μικρός που ανασύρθηκε από τη θάλασσα χωρίς τις αισθήσεις του, στην Περαία της Θεσσαλονίκης, τελικά, έσβησε, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν διασώστες και γιατροί.
36 ώρες άντεξε η καρδιά του 5χρονου αγοριού, μετά τη γέφυρα ζωής που έστησαν διασώστες του ΕΚΑΒ και γιατροί του νοσοκομείου που τον παρέλαβαν στα χέρια τους σχεδόν νεκρό.
«Έσβησε» το 5χρονο αγοράκι
Υπεράνθρωπες προσπάθειες έκανε ένας διασώστης του ΕΚΑΒ που έτυχε να βρίσκεται στο σημείο, εκτός υπηρεσίας, και έπειτα ο γιατρός της κινητής μονάδας που παρέλαβε το αγοράκι από την παραλία της Περαίας.
Ακόμη και όταν έφτασε στο νοσοκομείο, οι γιατροί συνέχιζαν να παλεύουν για να ακούσουν έναν χτύπο στον καρδιογράφο, χωρίς να σκεφτούν ούτε λεπτό να εγκαταλείψουν.
Το πρωί της Δευτέρας, η καρδούλα του 5χρονου σταμάτησε μια για πάντα στη ΜΕΘ του Ιπποκράτειου νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.
Ο Χειρουργός Ιπποκρατείου Θεσσαλονίκης, Βασίλης Ντούρος, μίλησε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA για τη μάχη των γιατρών προκειμένου να επαναφέρουν στη ζωή το μικρό αγγελούδι.
«Δυστυχώς είχαμε αυτό το τραγικό συμβάν, εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε πάντα», τόνισε αρχικά.
«Συνεχίζουμε το έργο των διασωστών του ΕΚΑΒ. Πρόκειται για μια αλυσίδα επιβίωσης. Εμείς είμαστε απλά ο τελευταίος κρίκος. Η ενδιάμεσος είναι το ΕΚΑΒ, αλλά η αλυσίδα επιβίωσης ξεκινά από τους πρώτους παρευρισκόμενους.
Πρέπει να είμαστε σε θέση η κοινωνία να εκπαιδεύσουμε πολύ κόσμο έτσι ώστε να υπάρχουν έτοιμοι πρώτοι ανταποκρινόμενοι που αποτελούν τον πρώτο κρίκο της αλυσίδας».
«Πάντα όταν υπάρχει ένα τέτοιο σοβαρό περιστατικό, από το συντονιστικό κέντρο του ΕΚΑΒ, ενημερώνεται το νοσοκομείο και όλος ο μηχανισμός τίθεται σε λειτουργία. Ήμασταν έτοιμοι.
Παραλάβαμε ένα παιδί χωρίς καρδιακή λειτουργία, έγιναν υπεράνθρωπες προσπάθειες, απέκτησε καρδιακή λειτουργία, όμως τον πρόδωσε το εγκεφαλικό οίδημα».
Κλείνοντας, ο κ. Ντούρος αναφέρθηκε στις πρώτες βοηθείες και πόσο καθοριστικές μπορούν να υπάρξουν, σημειώνοντας ότι μόλις 1% των Ελλήνων γνωρίζει. «Να γίνουμε μεγαλύτερος αριθμός των ανθρώπων που γνωρίζει πρώτες βοήθειες».
Αλλά και στο πως βιώνουν οι γιατροί μια συνθήκη, που ένας άνθρωπος παλεύει μπροστά τους για τη ζωή του.
