Μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση έχουν να αντιμετωπίσουν οι κοινωνικοί λειτουργοί που κλήθηκαν να εξετάσουν το μέλλον της μικρή Λυδίας.
Η κόρη της Καρολάιν και του Μπάμπη Αναγνωστόπουλο είναι μόλις ενός έτους και αυτή τη στιγμή και δύο οικογένειες διεκδικούν την επιμέλειά της.
«Αντιμετωπίζουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Η εισαγγελία θα αποφασίσει για την προσωρινή επιμέλεια του παιδιού. Πρέπει να υπάρξει ένα δίκτυ ασφαλείας για αυτό το παιδί. Κάποια στιγμή το παιδί θα ζητήσει να μάθει τι έχει γίνει. Θα ζητήσει τους γονείς του. Θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι που θα είναι δίπλα του να μπορούν να δώσουν αυτές τις απαντήσεις» σχολίασε ο κοινωνικός λειτουργός Σταμάτης Πίττας.
Ο ίδιος ανέφερε ακόμα: «Το σημαντικό είναι ότι όποιος δικαστικός λειτουργός αποφασίσει θα το κάνει με γνώμονα το καλό του παιδιού. Το παιδί αυτές τις στιγμές θέλει λιγότερες περισπάσεις και μετακινήσεις. Το παιδί θα πρέπει να αισθανθεί ασφάλεια. Χαίρομαι που ακούω ότι οι δύο οικογένειες μιλούν μεταξύ τους. Ο κάθε δικαστής θα ακούσει τους ειδικούς πριν βγάλει οποιαδήποτε απόφαση. Δεν θα δει μόνο το γράμμα του νόμου. Θα δει τι συνιστά συναισθηματική ασφάλεια για αυτό το παιδί. Δεν θα παραμείνει πάντα 11 μηνών, πρέπει ο δικαστής να δει πιο μπροστά από αυτό το διάστημα».
Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μαρέδης εξήγησε ότι: « Το επιχείρημα που εκφράζει η οικογένεια της Καρολάιν είναι πώς θα αντιμετωπίζεται το παιδί. Λένε ότι αν μείνει η μικρή στην Αθήνα θα αντιμετωπίζεται σαν το παιδί του δολοφόνου, ενώ στην Αλόννησο σαν το παιδί που έχασε τη μανούλα του. Αυτά αναγράφονται και στην αίτηση που έχει καταθέσει ο δικηγόρος της οικογένειας. Το κλίμα μεταξύ των δύο οικογενειών είναι καλό, έχουν μια τυπική συνεννόηση οι δύο μητέρες σχεδόν σε καθημερινή βάση».
Η Άννα Κανδαράκη, κλινική ψυχολόγος δρ. Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ τόνισε ότι το παιδί μέχρι την ηλικία των δύο ετών πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο αναφοράς.
«Δεν έχουμε εξετάσει αυτό το παιδί. Μιλάμε μόνο για να προλάβουμε παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον» ξεκαθάρισε η κ. Κανδαράκη και συνέχισε: «Από τον πρώτο χρόνο και μετά αρχίζει το παιδί, αφού νιώσει την ασφάλεια με τη μητέρα, να βγαίνει στον κόσμο. Αν γίνει μια ρήξη βίαιη στον πρώτο χρόνο είναι πολύ δύσκολο να τη διαχειριστεί ένα παιδί. Νιώθει ότι γίνεται βίαιη απομόνωση και αποχωρισμός. Αυτός ο τρόπος που συσχετίζομαι με τη μητέρα μου είναι και ο τρόπος που θα συσχετίζομαι με τους υπόλοιπους στην ζωή μου. Το παιδί μέχρι τα δύο έτη είναι σημαντικό να έχει ένα σημείο αναφοράς. Το παιδί για 1-2 χρόνια θα πρέπει να μείνει με μια οικογένεια, για να έχει ένα πρόσωπο αναφοράς. Ο φροντιστής πρέπει να είναι ένας. Με ένα πρόσωπο θα κάνει τη βασική σύνδεση. Μέχρι 24 μηνών χτίζεται ο μητρικός δεσμός και αυτός ο δεσμός κρίνει την πορεία της ζωής του».
«Η αυστηροποίηση των ποινών δεν θα απέτρεπε τον δράση στην συγκεκριμένη πράξη. Το έγκλημα δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της αυστηρής ποινής» δήλωσε από τη μεριά του ο Δημήτρης Βερβεσός, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου και συνέχισε: «Πρέπει ο χρόνος που μένει κάποιος στη φυλακή να είναι κοντά στην ποινή που του επιβλήθηκε».
