Η Αλέξια μίλησε στο «Πάμε Δανάη» για την ζωή και την καριέρα της.
Η τραγουδίστρια μίλησε για την πορεία της στην ελληνική μουσική σκηνή.
«Βλέποντας παραδείγματα σπουδαίων ταλέντων που πέτυχαν σε παγκόσμιο επίπεδο καταλαβαίνω πως δεν είναι όλα ρόδινα εκεί ψηλά. Προτιμώ να έχω μία καριέρα που να μπορώ να ελέγχω και να έχω ελευθέρια. Λαμβάνω μεγάλη αγάπη από την Ελλάδα, όπου ταξιδεύω στην γη. Το δώρο για μένα είναι η αγάπη που λαμβάνω από τον κόσμο. Σπούδασα τζαζ μουσική στη Βοστώνη και είχα σπουδαίους καθηγητές που υπήρξαν πυξίδα για έμενα. Οι πρώτοι τρεις δίσκοι μου επισκίασαν την εξελικτική πορεία μου. Υπάρχουν στίχοι στα τραγούδια μου που εγώ δεν συμφωνώ. Η μουσική που επιλέγω με βοήθα να μην έχω διλήμματα, άλλα να ζω με ποιότητα», ανέφερε αρχικά η Αλέξια.
«Δεν γύρισα την πλάτη μου στην Ελλάδα, άπλα γύρισα την προσοχή μου σε άλλη κατεύθυνση που με καλούσε. Όταν δημιουργώ κάτι, δεν σκέφτομαι να εντυπωσιάσω άλλα να εκφράσω. Ξέρω σπουδαίους μουσικούς και γυναίκες δημιουργούς στην Ελλάδα που θεωρώ ότι είναι μέρος της σύγχρονης μουσικής άλλα δεν έχουν την προβολή. Όλες τα έχουμε ζήσει όλα και δεν είμαστε κατά κανενός άντρα. Πρέπει να υπάρχει ισότητα, αξιοκρατία και σεβασμός. Η μουσική ποιότητος δημιουργεί τον σεβασμό. Από μικρή τραγουδούσα πάντα. Ειδικά στο αυτοκίνητο πριν τον πόλεμο. Πηγαίναμε εκδρομές και έκανα «δεύτερη φωνή» στο ραδιόφωνο», πρόσθεσε.
Η Αλέξια, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην δύσκολη στιγμή του ξεριζωμού στην Αμμόχωστο και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
«Το τραγούδι μου «Raices Volantes» μιλάει για τον ξεριζωμό. Μετουσιώνω τον πόνο μου και τα τραύματα μου και τα κάνω μουσική. Ήταν έξι το πρωί στην Αμμόχωστο όταν μας ξύπνησαν οι σειρήνες και μας είπε η μητέρα μας ότι έχουμε πόλεμο. Νομίζαμε πως θα είχαμε ήδη πεθάνει. Τρέχαμε να σωθούμε ενώ μας βομβάρδισαν τα αεροπλάνα. Έκλαιγα ασταμάτητα όταν ξαναπήγα στην Αμμόχωστο. είναι άδικο όπως κάθε πράξη βίας. Αποκαλώ την ανθρωπότητα «απάνθρωπη ανθρωπότητα», δήλωσε.
Για τις συνεργασίες της με τον αείμνηστο Μίκη Θεοδωράκη είπε πως, «μέσα από τη φιλία και τη συνεργασία μου με τον Μίκη Θεοδωράκη γνώρισα την ψυχή και το πνεύμα της αληθινής Ελλάδας. Κάθε φορά που ερχόμουν στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια επισκεπτόμουν τον Μίκη Θεοδωράκη στο σπίτι του στο Κουκάκι και κατέγραφα ό,τι έλεγε. Πήγα μία μέρα σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη και άκουγε το τραγούδι μας. Του ζήτησα να το τραβήξω βίντεο και έτσι έγινε το βίντεο κλιπ μετά από 10 χρόνια».
Τέλος, η Αλέξια τοποθετήθηκε σχετικά με την συμμετοχή της σε jazz βραδιές και ήταν εμφανώς χαρούμενη και φορτισμένη συναισθηματικά.
«Είναι μεγάλη χαρά και συγκίνηση για μένα που και πέρυσι και φέτος προσκλήθηκα να τραγουδήσω jazz στην Ελλάδα. Κάνω μία έρευνα για τις γυναίκες δημιουργούς στην jazz. Χρειάζεται να αναδείξουμε το έργο των γυναικών δημιουργών. Διαφωνώ με αυτά που προωθούν πολλές εταιρείες δίσκων», είπε και κατέληξε μιλώντας για την «υπόσχεση» που έχει δώσει στον εαυτό της.
«Μέλημά μου είναι να συμβάλλω στην κοινωνία με τον πιο θετικό τρόπο. Χρειαζόμαστε ενθάρρυνση και ενδυνάμωση όλοι οι άνθρωποι», σημείωσε.
